1.0 PENGENALAN
Pendidikan telah diakui oleh semua peringkat umur sebagai
satu unsure terpenting dalam pembangunan tamadun manusia. Perkembangan dalam
pelbagai bidang kehidupan yang berlaku di merata tempat dalam dunia dari dahulu
hingga sekarang sebenarnya dicetuskan oleh pendidikan. Dalam erti kata lain,
pendidikan digunakan sebagai alat untuk menimbulkan kesedaran politi, sosial
dan ekonomi. Apabila dilihat pula faedah-faedah yang dinikmati oleh seseorang
hasil daripada perkembangan ini, maka pendidikan terus menjadi sesuatu yang
amat diperluakan (Gunasegaran a/l Karuppannan, 2003)
Di Malaysia, pendidikan kanak-kanak berkeperluan khas
dikendalikan di bawah Kementerian Pelajaran Malaysia dan Kementerian
Pembangunan Wanita, Keluarga dan Masyarakat. Dasar Pendidikan Khas di Malaysia
telah mengklasifikasikan murid-murid atau kanak-kanak ini sebagai mereka yang
mengalami kecacatan yakni masalah penglihatan, masalah pendengaran dan mereka
yang mempunyai masalah pembelajaran. Masalah kanak-kanak ini mungkin disebabkan
beberapa faktor dalaman dan luaran yang tidak sempurna seperti perkembangan
pranatal oleh pengambilan dadah, alkohol kekurangan zat dan pelbagai jenis
penyakit. Masalah yang dihadapi oleh kanak-kanak ini memerlukan perhatian yang
khusus, kasih sayang, kesabaran, komitmen masyarakat sekeliling terutamanya ibu
bapa dan guru dalam membimbing mereka menjalani hari-hari akan datang.
2.0 MASALAH
PENDENGARAN
2.1 DEFINISI
PENDENGARAN
Masalah pendengaran merupakan sesuatu kecacatan saraf
yang paling kerap berlaku di dalam suatu populasi manusia. Melalui World Health
Organisation (1999), pertubuhan Kesihatan Sedunia (WHO) menganggarkan hampir
250 juta penduduk dunia mengalami masalah pendengaran (Che Ismail bin Che Lah,
2008). Menurut Salena Yahya (1989), Pendidikan
Khas masalah pendengaran di Malaysia bermula di Pulau Pinang pada tahun 1954.
Sekolah pertama yang diwujudkan untuk pendidikan murid-murid bermasalah
pendengaran ialah Sekolah Persekutuan Kanak-kanak Pekak Pulau Pinang. Sekolah
ini adalah sepenuhnya dibiayai oleh pertubuhan sukarela dengan bantuan kewangan
yang diperoleh melalui derma orang ramai. Pada waktu itu Malaysia masih lagi di
bawah jajahan takluk British. Oleh kerana itu bahasa penghantar yang digunakan
di semua sekolah ialah bahasa Inggeris dan kaedah komunikasi yang digunakan
dalam pengajaran dan pembelajaran murid-murid bermasalah pendengaran ialah
kaedah lisan (oral method). Kaedah
ini digunakan sehinggalah ke akhir tahun 1960an, selepas tahun 1963 kaedah
komunikasi seluruh telah digunakan dalam sistem pendidikan murid-murid
bermasalah pendengaran di Malaysia (Safani Bari et al).
Pendengaran merupakan salah satu deria yang amat penting
bagi setiap manusia bagi menerima maklumat dan ilmu. Walaupun manusia masih
boleh menerima maklumat serta belajar melalui deria-deria yang lain daripada
deria pendengaran seperti deria lihat bau, sentuhan, dan rasa, namun deria
pendengaran adalah merupakan salah satu deria yang amat penting bagi memudahkan
dan menyempurnakan sesuatu proses menerima maklumat ataupun pelajaran. Masalah
pendengaran merujuk kepada individu yang mengalami masalah pendengaran yang
diperoleh sama ada semenjak lahir atau selepas dilahirkan. Individu yang mengalami
masalah biasanya akan mengalami
kesukaran atau tidak dapat mendengar bunyi perbualan ataupun bunyi
persekitaran. Disebabkan masalah pendengaran yang dialami dan kelemahan
penguasaan asas kemahiran bahasa, kanak-kanak bermasalah pendengaran ini sering
tercicir dalam pelajaran walaupun sebenarnya mereka tidak mengalami kecacatan
dari segi intelek (Dr. Aznan Che Ahmad, Bil.2/2010). Selain itu juga deria
pendengaran merupakan salah satu agen
penyampai maklumat dalam berkomunikasi, tanpa deria pendengaran ini, matlamat
menyampaikan fakta atau maklumat menjadi tidak bermakna.
